Σαν να άκουγε
Την κερκίδα
Επρεπε να κωφεύει
Στους ήχους απο ψηλά
Το δάπεδο
Δεν σηκώνει αστεία
Οταν
Εχει σηκώσει ήττα
Στερήθηκε
Τα πάντα
Μέχρι την στιγμή
Της αναμέτρησης
Εχουν πονέσει
Τα οστά και οι μύες
Και αυτά
Επρεπε να τα φυλάει
Για όλους
Και
Για όλα
Πάρε πάσα
Για ένα τρίποντο
Αλεξίπτωτο
Περίμεναν να μπει ο Σεπτέμβρης
Και
Βγήκαν εχθές
Μετά τα μεσάνυχτα
Στην λεωφόρο Σχινιά
Να παίξουν
Με τις μηχανές τους
Ποιος θα φτάσει πρώτος
Εχουν θεατές
Εχουν και τσιλιαδόρους
Πάνω απο όλα η ασφάλεια
Τα στοιχήματα
Δίνουν και παίρνουν
Ο ήχος τής επιτάχυνσης
Διασχίζει την λεωφόρο
Διαχέεται στην περιοχή
Μερικά σκυλιά
Παίρνουν τον θόρυβο προσωπικά
Ουρλιάζουν όπως οι λύκοι
Σαν να μην έφταναν αυτά
Τσακώθηκαν
Οι γάτοι στην αυλή της
Αναστατώθηκαν του γείτονα
Τα τέσσερα σκυλιά
Και
Εγινε του γαυγίσματος
Ποικίλων χροιών και τόνων
Νύχτα ήταν και πέρασε
Υπνος σε δόσεις
Ας είναι
Το ωράριο
Δεν την κατατρέχει πια
Αρχές καλοκαιριού
Σάββατο του 1980
Εξω απο την Νέα Αρτάκη
Μετά τα μεσάνυχτα δεν είχε ύπνο
Κατέβηκε στο σαλόνι τού ξενοδοχείου
Να περάσει την ώρα της
Να πιει ένα ποτό
Να σκεφτεί τα επόμενα βήματα
Εκεί την είδε
Σκυφτή και αμίλητη
Πάνω απο ένα τραπέζι
Της μίλαγε η φωνή της
Το απροσδιόριστο πάθος
Της ερμηνείας
Ηθελε να την γνωρίσει
Περίμενε την ευκαιρία
Αλλά
Εκείνη η παρτίδα
Δεν έλεγε να τελειώσει
Πήρε χαράματα
Είχε αρχίσει να κουτουλάει
Απο την νύστα
Ωσπου
Ω
Του θαύματος
Μια ομάδα νεαρών
Καλογυμνασμένων κορμιών
Εκανε την εμφάνισή της
Με φόρμες αθλητικές
Και τον λογότυπο στην πλάτη
Συνήλθε
Ηταν ποδοσφαιριστές
Τους είχαν φέρει στο ξενοδοχείο
Για απομόνωση αυτοσυγκέντρωση και διαλογισμό
Πριν απο επερχόμενο αγώνα
Ετσι της είπαν
Πήραν πρωινό γεύμα
Εφυγαν για προπόνηση
Τελείωσε και η παρτίδα
Σκυφτή και αμίλητη
Σηκώθηκε απο το τραπέζι
Μονάχη
Την πλησίασε
Εχω ξενυχτήσει
Κερνάω καφέ
Τον ήπιαν
Σκυφτές και αμίλητες
Η μια περαστική και αμήχανη
Η άλλη
Ηξερε να κρατάει
Μυστικά και ντοκουμέντα
Χάρηκα για την γνωριμία
Επίσης
Ηταν σχεδόν μεσημέρι
Θα ξυπνούσαν
Οι άλλοι
Κατέβηκε στην παραλία
.JPG)
Ηθελε τόσο πολύ
Ενα γλυκό
Μέχρι
Τάσεις λιποθυμίας
Είχε φτιάξει μαρμελάδα
Απο την συκιά τού κήπου
Είχε και μιαν μπανάνα
Μαύρη και άραχνη
Στην φλούδα
Η σάρκα ήταν καθαρή
Κρεμ ολέ
Oh mon dien
Την ξάπλωσε στο πιάτο
Την έκοψε
Κατά μήκος
Την πασπάλισε με κανέλα κευλάνης
Την πασάλειψε με μαρμελάδα σύκο
Μπουκιά και ανάσταση
Oh mon dien
Επέστρεψαν οι καρακάξες
Δεν ξέρει πού πάνε
Οταν λείπουν
Κάπου τριγύρω πάνε
Λαλίστατες
Δεν ξέρει τι λένε
Δεν την ενοχλούν
Της αρέσει να τις ακούει
Της έχουν λείψει τα βατράχια
Τέτοιο καιρό
Θα είχαν συναυλία
Τα βράδια
Κάτω στο ποταμάκι
Στέρεψε και αυτό
Οπου νάναι
Θα φύγουν τα χελιδόνια
Εβγαλαν τα μικρά τους
Για πτήσεις εκπαίδευσης
Μακάρι
Να έμαθαν καλά το μάθημά τους
Τα περιμένει
Του χρόνου
Γερά και δυνατά
Να συνεχίσουν
Την πορεία τους
Στον χρόνο
.JPG)
Ηρθε στα όνειρά της
Ο καπετάν Ανδρέας
Τι στην ευχή
Αλλος ένας σερί
Σημάδι
Καλό ή κακό
Ηταν δήμαρχος
Λέει
Μιας μικρής πόλης
Ηθελε και αυτή εκεί να μείνει
Τρόμαξε στο άκουσμα
Τον φοβόταν
Αναπόφευκτα
Σύντομα θα τον συναντούσε
Απο την μια
Μήπως ήταν συνωνυμία
Λογικά
Δεν θα ζούσε τώρα
Μήπως ήταν
Το κατ επιθυμίαν σκέπτεσθαι
Εχουν περάσει πολλά χρόνια
Θα τον αναγνώριζε
Λέει
Σημαδεμένος στο μισό πρόσωπο
Καμένος απο φωτιά
Απο την ζωή
Στο άλλο μισό
Απο την άλλη
Μπορεί να μην αναγνώριζε
Εκείνος εκείνη
Συναντήθηκαν
Σε μιαν αίθουσα διάλεξης
Ηρεμος χαλαρός και χαμογελαστός
Απόκοσμος
Της έδωσε το χέρι
Το απέφυγε
Του χαμογέλασε
Την πλησίασε
Την πήρε απο το χέρι
Να σου δείξω τα μέρη
Είναι ωραία εδώ
Δεν ήταν αυτός
Το ένιωσε
Ηταν ο άλλος του εαυτός
Αποκομμένος απο την φωτιά
Τα εγκόσμια
Η νύχτα εξημέρωσε
Τον φόβο
.JPG)
Αφού
Τα είχε κάνει
Ολα μπάχαλο
Εψαχνε
Σανίδα σωτηρίας
Οχι
Για την ίδια
Αυτή πίστευε
Σε αθάνατους αστερισμούς
Της ψυχής
Η γνώση τής ευτέλειας
Την τσάκιζε
Παρά
Πλευρά της
Συνέδριο
Επτά σοφών
Ενας εργολάβος
Δύο χειριστές εκσκαφέων
Ενας οδηγός φορτηγού
Ενα παιδί για όλες τις δουλειές
Ενας μηχανικός
Και
Ο γατούλης
Ονόματι γκάρι
Απο το γκαρίκλας
Στέκονταν
Πάνω στα αναχώματα
Δεν έβρισκαν
Υψος βάθος και άκρη
Τα μποφόρ
Σκορπούσαν ολούθε
Τα χώματα και αναχώματα
Η ερημιά τού τοπίου
Εγινε σκόνη
Το παράθυρο κάδρο θόλωσε
Θόλωσε το μυαλό της
Τον έβλεπε στον ύπνο της
Ελεγε κάτι
Για την κόρη τους
Αυτήν
Που γεννήθηκε ποτέ
Και
Αυτήν
Που γεννήθηκε
Με άλλον πατέρα
Τι όνειρο και αυτό
Οι εργασίες
Είναι σε εξέλιξη
Η ερημιά
Θα γίνει κατοικίες
Παραδίπλα της
Διαγωνίως και απέναντι
Ολα καλά
Στα καλάμια
.JPG)
Στην ώρα του
Αρχές καλοκαιριού
Και
Φθινοπώρου
Περνάει
Απο τα
Τα μέρη της
Σπάζοντας την σιωπή
Της ερημιάς
Ολα τα παλιά τα παίρνω
Καθαρίζω ταράτσες
Υπόγεια και αυλές
Ο παλιατζής
Της γειτονιά σας
Ακούστηκε απο μακριά
Οπου νάναι θα φανεί
Στον δρόμο της
Θα κοντοσταθεί στην αυλόπορτα
Μελωδικά και μακρόσυρτα
Θα ανακοινώσει την ταυτότητά του
Ο Παν τε λής
Πριν προλάβει
Να βγει
Ακουσε το κουδούνι
Βγήκε
Με τα πολλών χρωμάτων νήματα
Σε χάρτινη σακούλα
Συγχώρα με κυρά
Πάτησα το κουδούνι
Θέλω κάτι να σου πω
Εγω
Δεν καλάω μπαλαμούς
Σε γιορτές και γλέντια
Δεν τους ξέρω
Παντρεύω την Μαριώ μου
Τόχω φυλαγμένο το προικιό
Ελα
Να της το δόκεις
Την τίμησε με την πρόσκληση
Και του το είπε
Δέχθηκε και τα νήματα
Συγχώρα με Παντελή
Τι θα τα κάνεις
Θα τα δόκω
Στις γριές και τα παιδιά
Να πλέκουν ιστορίες
Η σκέψη της ταξίδεψε
Δεκαετίες πίσω
Νοσοκομείο Παίδων
Αγία Σοφία
Εκανε πρακτική
Η όμορφη μελαχρινή
Μηνών Μαρία
Είχε εγκαταλειφθεί εκεί
Την έπαιρνε
Σαββατοκύριακα
Στο σπίτι
Εικόνες και Συναισθήματα
Ανεξίτηλα
Θάρθεις κυρά
Να σου πω
Που
ή
Νάρθω
Να σε πάρω με ταμάξι
Θα έρθω
Βάλε την κουνιστή καρέκλα
Στην καρότσα
Και
Ελα να με πάρεις
Εζησε απίστευτες στιγμές
Ευθυμίας και κάλλους
Η Μαριώ του
Ομορφη
Μελαχρινή
Δεν
Θα ξεχάσει
Ποτέ
Τα μάτια της
Την ώρα
Του
Αποχαιρετισμού
Η ζωή
Γράφει
Ιστορία
Ο κινηματογράφος
Σενάρια
.jpg)
Εχουν περισσέψει
Πολλά νήματα
Απο τα πλεκτά τής γιαγιάς
Δεν ξέρει να πλέκει
Ούτε θέλει να μάθει
Μήτε να τα πετάξει
Τι να τα κάνει
Σκέφτηκε τον Παντελή
Τον παλιατζή
Οπου νάναι θα ακουστεί
Είχε πάρει αντικείμενα
Που εκείνη νόμιζε
Δεν θα τον ενδιέφεραν
Εβλεπε την καρότσα του
Γεμάτη παλιά σιδερικά
Ομως
Είχε πάρει
Τον ξύλινο καλόγερο τού παππού
Εκεί κρέμαγε την ρόμπα του
Την κουνιστή καρέκλα τής γιαγιάς
Εκεί καθόταν και έπλεκε
Είχε πάρει τις βελόνες
Νούμερα τάδε και τάδε
Εξήντα τεμάχια μαχαιροπίρουνα
Της προγιαγιάς
Αυτά ήταν σιδερικά
Εχεις κόρες
Κύριε Παντελή
Τον είχε ρωτήσει
Εχω έξι κυρά
Κάντα ο,τι νομίζεις
Με το ζύγι ή προικιό
Ισως πάρει και τα νήματα
Ποτέ δεν ξέρεις
Πως Και
Με τι νούμερο βελόνα
Πλέκει ο καθένας την ζωή του
ή
πώς
Εμπλέκονται οι ζωές
Μεταξύ αγνώστων
.JPG)
Το σύμπαν συνωμότης
Με το θέλημα
Εκείνου
Να δώσει ταυτόχρονα
Τέλος
Να καταργήσει
Απογόνους
Να κλείσουν δύο κύκλοι
Βαριάς κληρονομιάς
Αλληλουχία
Καταστάσεων και γεγονότων
Να Επέλθει Παύσις
Πόνου και Μνήμης
Ενθεν και Ενθεν
Να Αναπαυθούν
Ολοι Εν Ειρήνη
.jpg)
Βγήκε
Στις αγορές τού κόσμου
Να εξαγοράσει το κορμί της
Αντίτιμο μικρό
Το ήξερε
Γέρασε μαζί του
Στα σύνορα τής ελπίδας
Το ήξερε
Ο ξεριζωμός
Για λίγους
Εχει γυρισμό
Βγήκε
Στις αγορές τού κόσμου
Να πουλήσει
Ο,τι της απέμεινε
Το
Παιδί της
.jpg)
Η λύση
Να λυθεί
Ο γόρδιος δεσμός
Της ύπαρξής της
Είναι η λήθη
Οσο και αν την ανέλυσε
Δεν βρήκε άκρη
Σύμπαν και άβυσσος
Δεν έχουν αρχή
Δεν έχουν τέλος
Η ψυχή της
Αβυσσος
Πνίγει τις ώρες
Η καρδιά της
Σύμπαν
Χωράει τις ημέρες
Κάνουν κύκλους
Ατέρμονη μάχη τιτάνων
Ντρέπεται
Κρύβει το πρόσωπό της
Θέατρο σκιών
Κάποιες στιγμές
Εμφανίζεται
Μονόπρακτο θέατρο παραλόγου
Είχε ανέβει
Τόσο ψηλά
Αγγιξε τον ήλιο
Κάηκε
Δεν παίζουν με την φωτιά
Χαμένη
Πα-ρτί-τρί-δα
Απο χέρι
Η μόνη λύση
Είναι η μνήμη
Εκείνη
Ωστόσο
Δεν θέλει να θυμάται
Ούτε το όνομά της
Ανυπόφερτη κληρονομιά
Ακροβατεί
Τρέμει
Η γης
Κάτω απο τα πόδια της
Δως της
Δύναμη και κουράγιο
Να
Σταθεί
Ξανά
.jpg)
Αγαπημένη μου
Κάποτε μπορεί
Να ξαναβγούμε στην επιφάνεια
Να αφήσουμε πίσω
Το σκοτεινό παρόν
Απόρροια
Παρελθόντος χρόνου
Να παίζουμε τους ναυαγούς
Σε μιαν ακτή
Να μαζεύουμε πεταλίδες
Να ψάχνουμε πηγαίο νερό
Στον λοφίσκο
Με το κουβαδάκι
Το φτυαράκι και την τσουγκράνα
Το φτυαράκι έγινε φτυαράρα
Ανοίξαμε τον λάκκο μας
Ναι
Κάποτε μπορεί
Να συναντήσουμε
Τον ναυαγοσώστη εαυτό μας
Να του χαμογελάσουμε
Ηλιοκαμένες
Με την αλμύρα στο στόμα
Ναι
Κάποτε μπορεί
Να συναντηθούμε
Δίχως άλλο
Να αγκαλιαστούμε
Να προχωρήσουμε αργά
Αφήνοντας πίσω
Το ναυάγιο
Πάμε Μαέστρο
Η νύχτα πέφτει
Ο φόβος
Γίνεται σκιά
Σκαρφαλώνει
Σε τοίχους
Κουρτίνες και φωτιστικά
Παραμορφώνεται
Αγιος
Διάβολος
Ακροβάτης
Αλλάζει ονόματα
Φορέματα
Αλλάζει δέρμα
Η σκιά
Πουκάμισο παντελόνι
Και
Σακάκι
Φόβος
Κυριλέ
.JPG)
Σαν να τα βλέπει
Για πρώτη φορά
Τόσα χιλιοειπωμένα
Σαν να τα ακούει
Για πρώτη φορά
Είναι
Αξιον απορίας
Ερώτηση
Για την ισότητα
Φύλων και φυλών
Την έθεσε στο ακροατήριο
Απάντηση
Ηξεις Αφήξεις
Μετά ερωτήθηκε
Για την ελλάδα
Στρίβειν δια του αρραβώνος
Είχε σλάιτς
Τα πρόβαλε στον προτζέκτορα
Ουάου και ετσετερά
Ηθελε να φύγει
Να πάει σπίτι
Να καταδυθεί στο Ιόνιο
Η επόμενη πτήση
Ηταν 12 χρόνια μετά
.jpg)
Ανέβαινε στις πουέντ
Με άρτια δασκάλα
Και
Καλοζυγισμένες μπάρες
Κατέβαινε την σιδερένια σκάλα
Με άρτια πατήματα
Και
Βάσεις σταθερές
Να δαμάσει την υψοφοβία
Ελεγε
Κουραφέξαλα
Πως να γίνεις θηριοδαμαστής
Δίχως μαστίγιο
Μετά
Ηρθαν τα κατσικομονοπάτια
Πάνω στα βουνά
Μην κοιτάζεις κάτω
Κοίταζε
Πότε τον ουρανό
Και
Πότε τα παπούτσια
Τα βραχώδη φαράγγια
Κατέβαινε με ευκολία
Οταν
Ακουγε μπουμπουνητά
Ελεγε
Σε ποια θάλασσα θα εκβραστώ
Δεν πειράζει και ας χαθώ
Για μιαν αγάπη
Μα ήταν τόσο αφελής
Τόσο κουτορνίθι
Ηταν και σπουδαγμένο παιδί
Σε αναγνωρισμένα ιδρύματα
Με άρτιους δασκάλους
Κουραφέξαλα
Τα διαίρεσε όλα δια του δύο
Υπόλοιπο μηδέν
.jpg)
Γίνονται σώμα
Με τεράστιο όγκο
Καταλαμβάνουν
Την ύπαρξη
Εκμηδενίζουν τα σωστά
Ας είναι πιο πολλά
Και
Να παραδεχθείς
Και
Διορθώσεις
Σε ακολουθούν
Σαν βέλη
Με την σκέψη και το βλέμμα
Αλλων
Για κάποια λάθη
Μια φορά λάθος
Για πάντα
Λάθος
Επιστροφή
Στο μέλλον
Αντί
Συναίσθημα
Λογισμικό
Οταν ήταν
Μικρή πριγκίπισσα
Επρεπε να το βουλώνει
Τι να σου πει
Η μικρή πριγκίπισσα
Οταν δεσπόζει
Η βασίλισσα
Με πρίγκιπα ευνοούμενο
Το πριγκιπόπουλο
Την έκανε νωρίς
Με συνοπτικές διαδικασίες
Και λίκνισμα της μέσης
Εψαχνε για ανεξαρτησία
Να εξασκήσει
Αλλού
Την εξουσία
Η πριγκίπισσα έμεινε
Για κάτι χρόνια
Με καταπιεστικές διαδικασίες
Και σφίξιμο της μέσης
Λυπόταν την βασίλισσα
Αν και την είχε απορρίψει
Θα ήταν πολύ μόνη
Η ζωή
Δεν έχει αρχή
Δεν έχει τέλος
Απο ό,τι όλοι θυμούνται
Οπως
Ολα τα παραμύθια
Ετσι
Και
Το δικό της
Δεν έχει αρχή
Δεν έχει τέλος
Ηθελε να ξεκαρδιστεί
Μέχρι
Να μην μπορεί
Να πάρει ανάσα
Να γελάσει με την καρδιά της
Κρεσέντο
Χωρίς σταθμό
Ηθελε να φτάνει
Στο τέλος
Της γραμμής
Χωρίς έλεος για εκείνη
Μολότοφ στο χέρι
Περίστροφο στον κρόταφο
Ντιμινουέντο
Αμαξοστοιχία
Χωρίς προορισμό
Αμαξοστάσιο
Χωρίς συρμό
Κρεσέντο
Το ημερολόγιο έδειχνε
Την καρδιά τού χειμώνα
Της φαινόταν άνοιξη
Γελάστηκε
Τόσο όσο
Επαψε να γελάει
Χαμόγελα σκόρπαγε απλόχερα
Την χαρά που της στέρησε
Δεν μπορεί πια
Να της δώσει πίσω
Ο ίδιος
Την είχε στερηθεί
Του την έδωσε απλόχερα
Την κράτησε όλη δική του
Βοήθεια
Οποτε ζήτησε
Του την έδωσε απλόχερα
Η ίδια
Οποτε ζήτησε
Αν ήταν μόνη τι θα έκανε
Μόνη
Σε ευάερο και ευήλιο σπίτι
Μόνο
Τα φυτά ευδοκιμούν
Αφουγκράζεται τις ανάγκες τους
Απλόχερα το ανταποδίδουν
Είναι χαρούμενα
Είναι και αυτό κάτι
Σήμερα
Κόπασε κάπως ο αέρας
Τα βράδια ακούγονται
Δειλά-Δειλά
Τα τριζόνια
Είναι και αυτό κάτι
.JPG)
Δεν ακούει την ψυχή της
Στο μούγκρισμα τού αέρα
Σαρώνει στο πέρασμά του
Ενα σώμα χωρίς ψυχή
Μια ψυχή χωρίς σώμα
Ερμαια τής τύχης
Δώρο τού Ερμή
Οδηγεί τις ψυχές
Των νεκρών στον Αδη
Ζωντανή - Νεκρή
Μια αριθμομηχανή
Τα πλήκτρα της
Καίνε τα κύτταρά της
Ενα πιάνο
Ηχεί
Απο τον κάτω κόσμο
Παλμικές δονήσεις
Σε κραδασμό
Ο βυθός τής θάλασσας
Ηχεί
Στην ψυχή της
Μουσική σε αρμονία
Εικόνα με φόντο
Πιάνο
Χωρίς πλήκτρα
 |
Μόνη
Στην ευθεία
Και τα μυαλά στα κάγκελα
Ηθελε να απογειωθεί
Να ξεριζώσει
Τον άρρωστο σπόρο
Να τον αφήσει
Σε άγονη γη
Ο δείκτης παιδιάριζε
Με την ταχύτητα
Η ευθεία τελείωνε
Πλησίον στροφή
Γυρίζει
Σε πρόσωπα μυρωδιές μέρη
Και στιγμές
Ολα στην τρίτη κλίση
Επιστροφή
Στο χώμα
Την μήτρα τής γης
.jpg)
Στίγματα που αγνόησε
Μπρος στο πάθος
Της άλλης ζωής
Δεν ήξερε ποιά ήταν αυτή
Την έψαχνε
Με χαλασμένη πυξίδα
Ούτε αυτό ήξερε
Εχασε τον μπούσουλα
Σε μια
Προδιαγεγραμμένη πορεία
Ισως
Και
Προδοσία
Η επόμενη στάση
Ο Ειρηνικός Ωκεανός
Τι ειρωνεία
Με πειραγμένη πυξίδα
Ειρήνη Υμίν
Ειρήνη Ημίν
Αμήν
.jpg)
.JPG)
Ηταν να πεθάνει
Πριν ακόμη γεννηθεί
Η μητέρα δεν ήθελε
Αλλο παιδί
Ο πατέρας
Την έφερε στην ζωή
Ο πατέρας έφυγε πολύ νωρίς
Η μητέρα έζησε
Αλλα τριάντα χρόνια
Μοναδικό της στήριγμα
Το άλλο της παιδί
Ομως
Συχνά πυκνά
Πέταγε την ατάκα
"Κάτι ήξερε ο θεός που έκανε ένα παιδί"
Το άλλο της παιδί
Γεννήθηκε με σύνδρομο
Μα εκείνη την εποχή
Μήτε οι θεοί το γνώριζαν
Ετσι
Κύλισε αδιάγνωστο
Ανάδρομη πορεία
Αν το ρωτήσεις τώρα
Αν θα ήθελε να γεννηθεί
Με ευγένεια θα σου πει
Οχι ευχαριστώ
Δεν θα πάρω
"Κάτι ήξερε η μητέρα"
Σφυρήλατη
Κυπαρισσί και ζαχαρί
Στο χρώμα
Τζάμι αμμοβολή
Δεν ήταν απο ζάχαρη
Η ζωή εκεί
Πότε άσπρη
Πότε μαύρη
Οπως
Ο γάτος ο γκαγκάρης
Μπαινόβγαιναν μαζί
Απο τα δύο εως τα έξι
Οδός Σαββίδου
Κάτω Πατήσια
Τα χρόνια πέρασαν
Ασκαρδαμυκτί
Βρέθηκε
Απο ανατολή σε δύση
Απο βορρά σε νότο
Συνάντησε τις μοίρες
Η μια έγνεθε το νήμα
Της επερχόμενης ζωής
Η άλλη έριχνε τα ζάρια
Η τρίτη η μουλωχτή
Μέτραγε τις αντοχές
Στα 28
Συνάντησε
Την ίδια
Εξώπορτα
Σφυρήλατη
Κυπαρισσί και ζαχαρί
Στο χρώμα
Τζάμι αμμοβολή
Ασπρόμαυρος γατούλης
Και εκεί
Τον έλεγαν
Τσιτσιρίγκο
Της φάνηκε αστείο
Ηθελε να ζήσει εκεί
Δεν έμελλε να γίνει
Κυπριάδου
Ανω Πατήσια
.JPG)
Το κορμί ψηλαφίζει
Το πρωί
Αν τραύματα άφησε
Η νύχτα
Αμυχές
Ποτέ βρήκε
Μόνο
Αναίμακτες
Βαθιές πληγές
Τις νύχτες
Ικετεύει
Να ξεφύγει τον εφιάλτη
Αυτός
Θεριεύει το πρωί
Γίνεται λιοντάρι
Η αρένα είναι άμμος
Θέλει να καταπιεί
Η άμμος
Γίνεται λιοντάρι
Θέλει να κατασπαράξει
Το παλεύει
Ολημερίς και ολονυχτίς
Το έχει
Ξανακάνει
Λιγοστεύουν
Τα μέσα της
Τα έξω της
Τα επάνω της
Και
Τα ολόγυρά της
Φθορά
Δίχως
Αντίκρισμα
.JPG)
Το είχε
Υποψιαστεί
Υπήρχαν οιωνοί
Τοπογραφικές μετρήσεις
Και
Σαρκοφάγα όρνεα
Σε έναν τόπο
Ερημίτη
Δεν ξέρει
Αν θέλει γείτονες
Καλοδεχούμενοι
Ωστόσο
Σε έναν τόπο
Ερημίτη
Τα σκοτεινά
Μονοπάτια τού νου
Βγαίνουν στο φως
Πότε αργά και βασανιστικά
Και πότε
Με μιάς
Σαν βεγγαλικά
Τα φωτεινά
Μονοπάτια τού νου
Κατά συνθήκη
Τα πλανεύει
Το σκοτάδι
Κάθε δευτερόλεπτο που περνά
Είναι το τέλος
Του προηγούμενου
Και
Η
Αρχή
Του επόμενου
Ενδιάμεσα
Φως και σκοτάδι
Χρόνος μηδέν
Οπως ο κύκλος
Είναι εδώ
Να τα περιμένει όλα
Εβαλε τα καλά της
Κάτι περίμενε
Ηρθαν τα χελιδόνια
.JPG)
Κατά το ήμισυ
Γονυπετής
Αναμένοντας την εκκίνηση
Ποτέ
Ακουγε το σφύριγμα
Ενέμεινε εκεί
Περιμένοντας
Ο,τι δεν άκουγε
Στην σκέψη του
Κυριαρχούσε
Το απαράμιλλος
Σε συνδιάλεξη
Με κανέλα
Γαλακτομπούρεκο
Και σοροπιαστά
Ωστόσο
Τα χελωνονιντζάκια
Ηρα Περικλής και Ελλη
Ξύπνησαν και φέτος
Μεγάλωμα τού κήπου
Χωρίς ακοή
Μόνο με όραση και όσφρηση
Ξέρουν κάθε μονοπάτι
Επανεκκίνησαν
Για άλλη μια θαυμαστή πορεία
Στον χρόνο
Μηδέν
.JPG)
Πάμε Μαέστρο
Οσο θυμάμαι
Δεν ξεχνώ
Σαν σήμερα
γεννήθηκε
Αυτό γράφουν τα χαρτιά
Ειρήσθω εν παρόδω
Το πίστεψε και η ίδια
Και σήμερα
Ενώπιον των αρχών
Και
Κεκλεισμένων των θυρών
Σε ανοιχτή ακρόαση
Καλείται να ομολογήσει
Αν ζει
Και ομολόγησε
Τώρα
Περιμένω
Τα χελιδόνια
