Η γη διψούσε
Τα δέντρα με υπομονή
Καρτερούσαν την βροχή
Και να που ήρθε
Τα βατράχια έστησαν χορό
Με τραγούδια και ρυθμό
Η Καλλίφωνη πρώτη στην γραμμή
Η μέρα τρέχει
Βιαστικά να αποσυρθεί
Τα τελευταία κελαηδήματα
Εδώ και εκεί
Να παραδώσει την ζωή στην νύχτα
Σαν αλλαγή φρουράς
Λεπτά σιγής και ακινησίας
Μεταβολή
Οι λάμπες τού δρόμου άναψαν
Κάποια παράθυρα φωτίστηκαν
Τα τελευταία τριζόνια ακούγονται
Εδώ και εκεί
Όταν ζούσα στο πατρικό μου, που ήταν σε νότιο προάστιο της Αθήνας, πιο κάτω από το σπίτι μας υπήρχε ένα μικρό άλσος και λίγο πιο κάτω από εκεί είχε ενα ρέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποτε τύχαινε να περνάμε από το σημείο αυτό και ήταν σούρουπο ακούγαμε βατράχια να τραγουδάνε.
Όχι ένα και δύο, αλλά δεκάδες.
Κανονική συναυλία έκαναν!
Με την παρέα μου, είχαμε ονομάσει το σημείο "Το κουτούκι των βατράχων"!
Αυτό μου θύμισε το σημερινό σου ποίημα.
Τι ωραία!
Η υγρασία τής ατμόσφαιρας εμπνέει τα της ξηράς, όπως η Καλλίφωνη και ακούγονται την ημέρα με χαμηλούς τόνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοντά υπάχει μια πηγή και το νερό που αναβλύζει απο αρχαιοτάτων χρόνων έχει σχηματίσει ποτάμι. Μάρτιο-Απρίλιο εποχή αναπαραγωγής τους,απο το σούρουπο ως το χάραμα γίνεται του βατράχου το κουτούκι-μου άρεσε αυτό.. χα χα..
Ολη η περιοχή μια συναυλία!
Τι ωραία!
Κοινά ιδιαίτερα και ιδιόρρυθμα ακούσματα!
Ο δαίμων τού τυπογρφείου έφαγε ένα "ρ" και όχι μόνο..τώρα το είδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες για το "υπάχει".
ΔιαγραφήΤώρα το είδα, που το ανέφερες!
Η αλλαγή του βαθμού της πρεσβυωπίας μου, δεν μου επιτρέπει να δω κάποιες λεπτομέρειες!
Εν τω μεταξύ, σου έφαγε και το "α" στη λέξη "τυπογραφείου" 😊
Ο ίδιος δαίμων. Που όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο εκδότης, της εφημερίδας που εργαζόμουν "έπαψε πια να είναι δαίμων του τυπογραφείου και είναι του πληκτρολογίου"!
α..παπα.. και το "α";
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα να είμαι πιο χαλαρή αλλά το παράκανα.
Ο εκδότης της εφημερίδας ήταν η αιτία που σου έγραψα την πρώτη φορά!
Διπλοελέγχω και στέλνω με καληνύχτες και φιλιά!
Για να δω...
ΔιαγραφήΕντάξει, δεν λείπει τίποτα, όλα είναι στη θέση τους.
Έτσι όπως αρμόζει σ' αυτό το βλογ με αυτή την ονομασία.
Ναι, το θυμάμαι το πρώτο σχόλιό σου κι ευχαριστώ γι αυτό.
Κίσιζ Λενιώ και καλό βράδυ!