Ενα παιδί στην καταιγίδα

"Μετακομίζεις" μου είπε η μαμά

"Σε παρακαλώ θεούλη μου

Οταν μετακομίζεις μην κάνεις τόσο θόρυβο

Φοβάμαι

Και δεν ξέρω που να χωθώ
Κάτω απο το σερβάν ή το κομό
Και γω
Θα είμαι καλό παιδί
Θα ακούω την μαμά
Θα μαθαίνω το μάθημά μου
Θα τρώω όλο το φαΐ μου
Δεν θα πιάνω χώματα
Δεν θα τρέχω
Μη πέσω τσακιστώ και λερωθώ
Θα μιλάω στην μαμά στον πληθυντικό
Θα κάνω πάντα το σωστό"

Το παιδί μεγάλωσε
Δεν χώραγε πια στην γυάλα

 Σε μια καταιγίδα την έσπασε
Επεσε τσακίστηκε
Λασπώθηκε απο κορυφή έως νύχια
Μερόνυχτα έμεινε χωρίς φαΐ
Δεν φοβήθηκε

Που να το φανταστεί
Του έμελλε μια αγκαλιά ανοιχτή

Η συνήθεια να γράφει όλες τις σκέψεις στο χαρτί
Το ακολουθεί