Βλέπω τις φτερούγες τής χαραυγής
Ολάνοιχτη αγκαλιά
Ακούω το κουάκ δίχως αντίλαλο
Του καλωσορίσματος τής ημέρας
Και
Το κλι-κλο-κλι τής παρεούλας μας
Για καληνύχτα
Σου μιλούσα και με άκουγες
Εκείνο το ποτάμι τής αφέλειας
Μας χώρισε
Μα ήταν και απάτης
Αν ήξερα να τραγουδώ
Θα στο έλεγα με σκοπό μελωδικό
Πα-πα-πα και πι-πι-πι
Εμοιαζες με παπί
Αντίο φίλε μου
Θα σε δω στης δύσης την ανατολή
Είπα να ανταποδώσω την επίσκεψή σου και να περάσω να πω ένα γεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα είναι εδώ πέρα μέσα.
Με χρώματα που είναι ξεκούραστα για τα μάτια μου και ωραία γραμματοσειρά.
Μόνο που είμαι του ασχέτου με την ποίηση, αλλά μου αρέσει να διαβάζω ποιήματα κι ας μη τα καταλαβαίνω!
Οπότε σχόλιο σχετικό από εμένα, να μην το περιμένεις!
Αλλά θα περνάω να διαβάζω.
Καλό βράδυ Λενιώ!
Ναι.. όταν η γραφή είναι βιωματική και δη σε στίχους είναι "άβολο" να πεις κάτι επι της ουσίας αφού δεν γνωρίζεις και την ιστορία που κρύβεται πίσω απο αυτούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο συμβαίνει και σε εμένα, οπότε το ουδέν σχόλιον είναι απόλυτα κατανοητό.
Ωστόσο σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και όποτε θέλεις να περνάς έτσι για αλλαγή.
:)