Οι μέρες έφευγαν
Η μια μετά την άλλη
Η μια μοχλός η άλλη τροχοπέδη
Εκείνη ουρανός
Εκείνος γη
Στο θησαυροφυλάκιο είχε κρυμμένη μιαν επταετία
Εκείνη που προσγείωσε την θλίψη
Και απογείωσε την γνώση
Τελικά
Οι ώρες έτρεχαν
Μα
Και αργά
Σαν δάκρυα κυλούσαν
Τίποτα δεν θύμιζε
Εκείνον τον έρωτα πια
Τίποτα δεν θύμιζε
Εκείνον τον έρωτα πια
Απουσία
Μα είχε αφήσει σημάδι βαθιά χαραγμένο
Σε ουρανό και γη
Παρουσία
Η ώρα έδειχνε επτά
Η ώρα έδειχνε επτά
Μόνο η αγάπη μένει
Τελικά
Μόνο αυτή. Δεν χάνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Λενιώ και καλώς σε βρήκα :)