11.8.19

Τελικά


Οι μέρες έφευγαν
Η μια μετά την άλλη
 
Η μια μοχλός η άλλη τροχοπέδη

Εκείνη ουρανός
Εκείνος γη

Στο θησαυροφυλάκιο είχε κρυμμένη μιαν επταετία
Εκείνη που προσγείωσε την θλίψη
Και απογείωσε την γνώση
 
Τελικά

Οι ώρες έτρεχαν
 
Μα
 
Και αργά
 
 Σαν δάκρυα κυλούσαν

Τίποτα δεν θύμιζε
Εκείνον τον έρωτα πια

Απουσία

Μα είχε αφήσει σημάδι βαθιά χαραγμένο
Σε ουρανό και γη
 
Παρουσία

Η ώρα έδειχνε επτά

Μόνο η αγάπη μένει
 
Τελικά


1 σχόλιο:

  1. Μόνο αυτή. Δεν χάνεται.
    Την καλησπέρα μου Λενιώ και καλώς σε βρήκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

πες ό,τι θες..