Περπάταγε
Το γκρι
Φούτερ μπουφάν
Ανέμιζε
Αφήνοντας
Το στέρνο
Απροστάτευτο
Στα επτά μποφόρ
Που Πας
Κυρά μου
Κράταγε σφιχτά στο χέρι
Τον οδηγό τής Ηλέκτρας
Δεν ήθελε και πολύ
Να την βρει μπόσικη
Και να την κάνει
Τα αυτιά της
Κοντραρισμένα
Στον άνεμο
Τα μάτια της
Υποσχόμενα
Προς εκείνη
Ασε με και θα γυρίσω σπίτι
Η Ηλέκτρα
Πάντα γύρναγε σπίτι
Μέχρι τις προάλλες
Συνέχισαν μαζί
Νωρίς το απόγευμα
ή
Για άλλους
Αργά το μεσημέρι
Περπάταγαν
Απο ένα παράθυρο ανοιχτό
Το άσμα ξεχείλιζε απο την σίτα
"Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου
Μωρό μου
Είσαι εσύ"
Λες
Το άσμα ήταν για την
Ηλέκτρα
Απο τον
Σώτο
Την βλέπει απο τo παράθυρο
Της τον γνώρισε
Σήμερα
Υπέροχος
Θα μπορούσε να είναι παιδί της
Λες