Οι μέρες μεγαλώνουν
Και οι νύχτες μικραίνουν
Η αγωνία τής ύπαρξης
Παίρνει διαστάσεις ανυπαρξίας
Το φως τυφλώνει τα μάτια
Ο ήλιος καίει την απογυμνωμένη σάρκα
Αντιστέκεται
Ξορκίζει τον πόνο τής ψυχής
Γιατί
Το προσωπείο συγκρατεί τις ουλές
Πονάνε και αυτές
Γιατί
Αντιστέκεται
Να κοιταχτεί στον καθρέφτη
Και όμως
Αυτός δεν λέει ποτέ αλήθεια
Μέσα απο τις στάχτες
Η νέα ζωή
Γεννιέται
Γίνεται χλόη
Θάμνοι και δέντρα
Γίνεται ομορφιά
*Η φωτογραφία / Παραλία Σχινιάς, Μάρτιος 2021