Το χριστουγεννιάτικο δέντρο
Των παιδικών χρόνων
Τα πολύχρωμα στολίδια
Αρεσαν στον πατέρα
Τα φωτάκια που αναβόσβηναν
Η εμμονή τής μητέρας
Θυμάμαι
Την φάτνη
Ηταν όλα πλαστικά
Τα ήθελα αληθινά
Εβαζα μπόλικο βαμβάκι
Θυμάμαι
Την αναμονή του Αγιοβασίλη
Δεν κατάφερα ποτέ να μείνω ξύπνια μέχρι
Τα χαράματα ξύπναγε ο πατέρας
Είχε φέρει τρία δώρα
Ενα για τον αδελφό μου
Ενα για εμένα
Το άλλο να το χαρίσουμε στην Αννούλα
Ενα παιδί της γειτονιάς
Απο τότε
Εχουν περάσει χρόνια πολλά
Θυμάμαι
Ο Αγιοβασίλης έρχεται ξανά
Μου το μήνυσαν τα πουλιά
Ο Αγιοβασίλης έρχεται στην γειτονιά
Αχ αυτες οι θυμησες Λενιω μου τι ομορφες που ειναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πιστευεις στον Αι Βασιλη καμια φορα που ξερεις; μπορει να θυμαται και εκεινος..!!
Να εισαι καλα να περνας ομορφα με χαμογελα πολλα .. φιλιαααα!!🎄✨
Θα κατέβαινα στο χωριό για ψώνια.
ΔιαγραφήΟπότε καταλαβαίνεις εσύ.. η μια σκέψη έφερε την άλλη.
Ο πατέρας έλεγε.. "Μην ξαγρυπνάτε, ο Αγιοβασίλης
δεν θέλει να τον δείτε. Αφήστε του μόνο ένα μελομακάρονο
να συνεχίσει το ταξίδι γλυκαμένος"
Απο την άλλη η μητέρα έλεγε,δεν υπάρχει Αγιοβασίλης.-
Τελικά, μετά απο 41 χρόνια,ο πατέρας δικαιώθηκε
και για τον Αγιοβασίλη,Σμαραγδάκι.
Να είσαι καλά.. φιλιά!
Βεβαίως και έρχεται!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όσους είναι (καλά) παιδιά :)
Όμορφες γιορτές να έχετε Λενιώ.
καλά χριστούγεννα!
Τον περιμένω σαν μικρό παιδί,η γραία :)
ΔιαγραφήΜεταξύ μας,δεν ήμουν και τόσο καλό παιδί :)
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο!
Όμορφες ποιητικές πινελιές, με χρώμα νοσταλγίας και μια αδιόρατη ευεργετική αισιοδοξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω αχνάρια στον δρόμο μου,Ιχνηλάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνιχνεύω το παρελθόν σε σχέση με το παρόν.
Ποιώ και προχωρώ.
Ωραίες οι αναμνήσεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς δεν βάζαμε φωτάκια, γιατί της μητέρας Θεοδοσίας της άρεσαν τα λαμπερά αντικείμενα και είχαμε ένα ασημένιο δέντρο, που, αν θυμάμαι καλά, ήταν από αλουμίνιο, οπότε ο μπαμπάς έλεγε ότι αν βάλουμε φωτάκια πιθανόν να γινόταν βραχυκύκλωμα κι έτσι δεν...
Ούτε στολίδια βάζαμε, γιατί η μήτηρ έλεγε ότι είναι μπαναλιτέ, παρά μόνο μπάλες μπλε.
Ασημί με μπλε ήταν τα Χριστούγεννά μας! Δεν ήταν κι άσχημα.
Όμως μετά μεγάλωσα και παντρεύτηκα και πήρα ένα κοινό πράσινο δέντρο και από τότε του αλλάζω τα φώτα στα φωτάκια!
Και να τα στολίδια και να οι κόκκινες οι μπάλες και γενικά μόνο εγώ λείπω πάνω από το δέντρο μου!
Ουφ, τα είπα και ξεθύμανα!
Καλημέρα Λενιώ!
Αααχ,το ευχαριστήθηκα που ξεθύμανες
Διαγραφήήταν σαν να έβγαινε κάτι και απο μέσα μου..
Ναι,μια εποχή εθεωρείτο σικ το ασημί με μπλε μπάλες.
Δεν είναι άσχημο αλλά το πράσινο είναι ζεστό στο μάτι.
Και ο πατέρας μου το φοβόταν αυτό με τα φωτάκια και
για την νύχτα τα έσβηνε.
Το δέντρο σου μου ακούγεται υπέροχο,
ένας λόγος πάρα πάνω γιατί βγάζεις και το άχτι σου!
Το δικό μου "δέντρο" είναι ένα χοντρούτσικο κλαδί με
παρακλάδια απο το κλάδεμα των ελαιόδεντρων
όπου κρεμάω τα διάφορα..
Καλό απόγευμα!