Οmertά

Είχαμε δώσει τα χέρια και πει αντίο

Με κώδικα τιμής

Υπόσχεση και νόμο σιωπής

Μεσάνυχτα και κάτι

Γελώντας με κείνο το αστείο

"και μετά το τρίτο να λες εβίβα πρώτο"

Χτύπησα δισταχτικά την πόρτα

Απάντηση καμία

Μα ήταν το κλειδί επάνω

Δεν τόλμησα να μπω

Θα χάραζε σε λίγο

Η μυρωδιά φρεσκοψημένου καφέ

Τριγύρισε την μνήμη τής όσφρησης

Λες και ερχόταν απο τα βάθη τής ανατολής

Να έμενα ή να έφευγα

Στο πέρα του δρόμου 

Αντίκρισα το φως της σιωπής

Θα έφευγα

Omertά