Κάτι να περιμένει

Πότε η ματιά στραμμένη εδώ και πότε εκεί

Πρώτα ο ουρανός τραβάει το βλέμμα

Μάτια ερευνητικά

Χώνονται στα σύννεφα τα αστέρια

Κατεβαίνουν στα δέντρα

Μέχρι κάτω στον κορμό το χώμα

Εξετάζουν τα κλαδιά ένα-ένα

Κάνουν κύκλους ανάμεσα στα φυλλώματα

Σαρώνουν το χώμα

Στην δέστρα τα μάτια ίσα πέρα στον ορίζοντα

Δεξιά αριστερά

Μέχρι εκεί που πιάνουν τη στεριά

Κάτι να περιμένει;

Ο χρόνος μαζεύει αναμονές και σκιρτήματα

Μνήμες πότε-πότε ζωντανεύουν

Τα μάτια καρτερικά στραμμένα στον μεγάλο δρόμο

Ηταν μέρα και κάτι περίμενε

Μετά καρφωμένα στον χωματόδρομο

Κρατώντας σφιχτά τα κάγκελα της παραθυρόπορτας

Ηταν σκοτάδι

Ηταν παιδί

Κάτι περίμενε